Jakie mogą być początkowe objawy choroby Alzheimera?

„Wczesne oznaki zmian często są błędnie wiązane ze stresem, przebywaniem w ciągłym napięciu, problemy ze snem, a w konsekwencji z permanentnym zmęczeniem. Często niesłusznie przyjmuje się, że u osób w wieku 60+ takie symptomy są po prostu normą, nie interpretując ich jako oznak choroby.

Wyszczególnić można kilka istotnych objawów choroby:

Stopniowa utrata pamięci początkowo dotycząca prozaicznych kwestii, takich jak niemożność przypomnienia sobie jaki posiłek spożyto na śniadanie czy trudności z ustaleniem, gdzie odłożono rzeczy typu portfel, klucze. Istnieje też możliwość, że przedmioty te znajdywane będą w niespodziewanych lokacjach np. klucze wkładane do lodówki, telefon odnajdywany w szafce na buty itd.

Problemy komunikacyjne związane z użyciem konkretnych słów, które miały zostać zastosowane w zdaniu, co uniemożliwia wyartykułowanie treści we właściwej formie. Podopieczny ma problem z przypomnieniem sobie właściwych wyrazów.

Dezorientacja czasowo – przestrzenna, czyli trudności w ustaleniu lokalizacji oraz określeniu czasu zdarzeń. Poczucie zagubienia nawet wówczas, gdy okolica jest dobrze znana np. problemy z ustaleniem trasy powrotnej do domu.

Kłopoty z realizacją zadań – jednym z objawów choroby staje się brak możliwości wykonywania pracy, zadań, które dotychczas nie stanowiły wyzwania. Zdarza się, że taką czynnością może stać się nawet przygotowanie pożywienia, dlatego tak istotna jest obserwacja podopiecznego, bo tego typu zaburzenie może prowadzić do problemu z odżywianiem.

Zmiany w zachowaniu – pewne cechy charakterologiczne uwypuklają się, tym samym zaostrzając określoną dominantę. Pacjent może nagle stać się zaborczy, roszczeniowy, czy nawet agresywny, mimo iż wcześniej nie przejawiał takich zachować, lub było to w jego przypadku dotychczas incydentalne. Obecnie takie odstępstwa od prezentowanych postaw mogą występować znacznie częściej.

Alienacja z życia towarzyskiego oraz kulturalnego – w niektórych przypadkach cierpiący pozostaje w domu, pozostając w kontakcie jedynie z bliskimi i lekarzem. Problemy interlokutorskie narastają, jednocześnie nasila się kilka objawów, co ma ścisły związek z utratą pamięci i poczuciem wyobcowania. Podopieczny z biegiem czasu coraz bardziej unika kontaktu ze światem zewnętrznym, co utrudnia leczenie i obniża poziom zdolności komunikacyjnych diagnozowanego.

Kłopoty z decyzyjnością oraz adekwatną oceną sytuacji – w późniejszej fazie pacjent nie jest w stanie decydować o sobie, gdyż zaburzenia poznawcze uniemożliwiają właściwy ogląd sytuacji. Występują omamy, chory traci kontakt z rzeczywistością.”

(Źródło: https://akademiaopiekunow.pl/pierwsze-objawy-choroby…/…)

Leave a reply